ماهنامه ساناته هملو نقلماهنامه شماره 188 ژانویه. 2000, صفحه 16
علیرغم زمینه های مناسب برای فعالیت تورهای شکار در ایران به دلیل عدم برنامه ریزی سازمان های مربوطه و هزینه بالای دریافت پروانه شکار گروهی از شیوخ ثروتمند عرب از کشورهای جنوب خلیج فارس با امید به شکار ناقوس که گفته می شود گوشتشان برای افزایش قدرت جنسی فرد مناسب است وارد ایران می شوند.
بیش از 100 شکارگاه بزرگ در سراسر ایران وجود دارد که برخی از مناطق حفاظت شده جاجرود از شهرت جهانی برخوردار هستند. گونه های اصلی حیوانات و پرندگان که در این شکارگاه ها زندگی می کنند عبارتند از: قوچ, بوفالو, بز وحشی, غزال, پلنگ, خرس, گرگ, گراز, میش, بز, روباه, خرگوش, قرقاول, کبک, کبک زرد کسل کننده, خرس, غاز, و اردک. شکارگاهها به اندازهای در سراسر کشور پراکنده شدهاند که تقریبا بیشتر استانهای ایران را در بر میگیرند.
فعالیت های ماهیگیری در بیش از 50 دریاچه و تالاب و در تمام رودخانه های سراسر ایران وجود دارد. همچنین برخی از گونه های نادر ماهی در رودخانه های ایران وجود دارد. تالاب های ایران سالانه میزبان میلیون ها پرنده مهاجر هستند و فرصت خوبی برای شکار برخی از این پرندگان فراهم می کنند.
لهستانی های بین المللی: اکثر شکارگاه های ایران با وجود دسترسی سخت به این مناطق شهرت جهانی دارند. سالانه صدها شکارچی خارجی برای شکار به ایران سفر می کنند عمدتا در استان های تهران, اذربایجان غربی, سمنان, خراسان, اصفهان, کرمان, فارس, هرمزگان و بوشهر. برای این منظور استانهای فارس و بوشهر از اهمیت ویژهای برای شکار بوستر برخوردار هستند. در حال حاضر تعداد زیادی از شیوخ ثروتمند عرب از کشورهای جنوب خلیج فارس (از جمله تعدادی از دولتمردان امارات متحده عربی) مبلغ زیادی را برای سفر به ایران برای شکار خرچنگ خرج می کنند که معتقدند می تواند قدرت جنسی خود را افزایش دهد.
در سطح ملی شکار عمدتا به صورت غیرقانونی صورت میگیرد و به همین منظور شکارگاههای واقع در دامنه رشته کوههای زاگرس و البرز به دلیل دسترسی راحت و نزدیکی به مناطق پرجمعیت تحت بیشترین فشار قرار گرفتهاند. برخی از دشت های ایران مرکزی در مناطقی مانند کرمان, اصفهان, اراک و فارس برخی از شکارگاه ها را در خود جای داده اند که مورد استقبال شکارچیان در سطح ملی قرار گرفته است. ماهیگیری در دریاچه های بزرگ ایران جنبه ملی دارد. سالانه هزاران نفر به امید صید ماهی به دریاچه های سد لار و هامون و کرج می روند. شکار پرندگان و صید ماهی عمدتا با هدف تامین بخشی از نیازهای پروتیین و پر کردن اوقات فراغت به جای امرار معاش در بین مردم روستایی و قبیله ای رایج است.
وضعیت بهرهبرداری: امروزه بهره برداری از تورهای شکار یکی از پرسودترین زمینههای بهرهبرداری از منابع اکولوژیکی و جاذبههای گردشگری در هر کشوری محسوب میشود اما متاسفانه در ایران این حوزه هرگز به درستی مورد استفاده قرار نگرفتهاست. بر اساس گزارشی که خبرگزاری فرانسه در فوریه 1999 منتشر کرد سالانه بیش از یک میلیون مجوز شکار و ماهیگیری در فرانسه به فروش میرسد. شکارگاه ها در این کشور توسط بخش خصوصی اداره می شوند و حیوانات برای شکار در این شکارگاه ها پرورش داده می شوند. به همین دلیل شکار در این کشور به هیچ وجه به ظرفیت بیولوژیکی شکارگاه ها بستگی ندارد بلکه به حجم سرمایه گذاری های انجام شده توسط سرمایه گذاران بستگی دارد. منطقه ای که فرانسه اشغال می کند یک سوم ایران است اما جمعیت این کشور به علاوه تعداد گردشگران پنجاه درصد بیشتر از ایران است.
اساسا تنوع زیستی فرانسه به هیچ وجه قابل مقایسه با ایران نیست. اگر انواع اقلیم به عنوان معیار در نظر گرفته شود تنوع زیستی در ایران 20 برابر فرانسه است. اگر مساحت کشور در تراکم جمعیتی خود ضرب شود و این رقم به حجم ساختارهای توسعه ای افزوده شود نتیجه نشان خواهد داد که زیستگاه های طبیعی ایران 20 برابر فرانسه است و بر اساس این رقم انتظار می رود ایران سالانه 20 میلیون مجوز شکار و ماهیگیری صادر کند. اگر ده درصد از این 20 میلیون مجوز برای شکار صادر شود و اگر هر شکارچی در هر سفر شکار دو مجوز درخواست کند می توان انتظار داشت که شکارگاه های ایرانی سالانه میزبان یک میلیون شکارچی خارجی باشند. (البته, همانطور که قبلا ذکر شد, رسیدن به این رقم بستگی به سرمایه گذاری به علت, خصوصی سازی زمین های شکار و پرورش گونه های شکار وجود دارد, وگرنه, ظرفیت شکارگاه طبیعی هرگز به این سطح برسد).
اما واقعیت های موجود در زمین نشان می دهد که تورهای شکار در ایران عملا متوقف شده اند و در سال های اخیر تقریبا هیچ تور شکار توسط سازمان های مسافرتی ایران ترتیب داده نشده است. این سازمان ها عدم وجود زمینه های مشخص برای سرمایه گذاری در زمینه تورهای شکار و نبود برنامه از سوی سازمان های ذیربط مانند سازمان گشت و گذار و گردشگری ایران و اداره محیط زیست و قیمت بالای غیر منطقی پروانه شکار را دلیل عدم جذب گردشگران خارجی علاقه مند به شکار عنوان می کنند.
متاسفانه از ابتدا مناطق حفاظت شده توسط وزارت محیط زیست به اشتباه به عنوان تنها مناطق مناسب برای جذب شکارچیان و گردشگران خارجی شناخته شده اند و در بیشتر موارد سازمان حفاظت محیط زیست که وظیفه حفاظت از حیات وحش را بر عهده دارد و از انقراض تدریجی گونه های شکار مطلع است رویکردی وسواسی در توسعه گردشگری به منظور شکار در پیش گرفته و ترجیح داده است سرمایه گذاری در این زمینه را متوقف کند. واقعیت این است که در دهه های اخیر شکار و ماهیگیری بی رویه عامل انقراض بسیاری از گونه های جانوری در ایران بوده و بسیاری از گونه های دیگر را در معرض خطر انقراض قرار داده است و به همین دلیل طبیعی است که محیط بانان رویکردی وسواسی به شکار داشته باشند. با این حال کارشناسان محیط زیست تاکید می کنند که شکار در پارک های ملی و زیستگاه های حیات وحش کنترل شده است و این نه تنها منجر به انقراض هیچ گونه ای نمی شود بلکه برعکس تعادل بین تولید مثل این حیوانات و ظرفیت زیستگاه هایشان برای تضمین بقای خود ایجاد می کند.
استفاده از منابع ماهیگیری و شکار پرندگان شرایط بهتری نسبت به شکارگاه ها است. صدور پروانه شکار باسترد در جنوب ایران منبع خوبی برای عواید ارزی کشور است. با این حال هیچ اطلاعاتی در مورد میزان دقیق چنین عواید ارزی وجود ندارد. وزارت محیط زیست هر ساله در فصل ماهیگیری مجوزهای ماهیگیری صادر می کند که برای اکثر رودخانه ها و دریاچه ها و همچنین جریان های جاری در نزدیکی شهرهای بزرگ مورد استقبال متقاضیان قرار می گیرد. روستاییان و قبایل به مدت طولانی شکارچیان بالقوه در نظر گرفته شده اند و به همین دلیل است که روستاییان در حال حاضر اکثریت فعالیت های شکار و ماهیگیری را در مناطق طبیعی کشور تشکیل می دهند. متاسفانه هیچ قانون یا کنترلی در این بخش وجود ندارد و کارشناسان محیط زیست معتقدند که شکار و ماهیگیری غیرقانونی توسط مردم محلی و بومی سنگین ترین خسارت را به گونه های مختلف جانوری وارد کرده است. در ایران تقریبا هیچ فعالیتی برای شکار گونه های مختلف خزندگان یا حشرات وجود ندارد.
