چگونه شاخص قیمت تولیدکننده بر سایر معیارهای تورم تأثیر می گذارد

چگونه شاخص قیمت تولیدکننده بر سایر معیارهای تورم تأثیر می گذارد

تورم معیاری است که در آن قیمت کالاها و خدمات افزایش و کاهش می یابد. این یکی از دقیق ترین معیارهای وضعیت عمومی یک اقتصاد است. زمانی که نرخ تورم پایین و ثابت است، یک اقتصاد معمولاً در حال رشد است که توسط سیاست‌های پولی صحیح هدایت می‌شود و از سلامت کلی خوبی برخوردار است. در مقابل، محیط‌هایی که تورم را افزایش می‌دهند، قدرت خرید افراد را به شدت محدود می‌کنند. تورم معمولاً نشان دهنده رشد کند اقتصادی است.

اقتصاددانان و سیاست گذاران به طور مداوم با بانک های مرکزی کار می کنند تا اطمینان حاصل کنند که بازار آزاد بهینه عمل می کند و سیاست های پولی همیشه با تلاش ها برای کنترل و تثبیت تورم هماهنگ است. هنگامی که تورم افزایش می یابد، بانک های مرکزی نرخ بهره را افزایش می دهند تا رشد اقتصادی و نیاز دائمی به منابع مالی را مهار کنند. به همین ترتیب، کاهش تورم (کاهش قیمت ها) معمولاً تقاضای افزایش عرضه نقدی دارد، زیرا دولت ها تلاش می کنند اقتصاد را انرژی بخشند.

در مورد سرمایه گذاران، تورم می تواند به عنوان پیش بینی کننده اصلی فعالیت نرخ بهره باشد. در بیشتر موارد، نرخ بهره با بازده بازار همبستگی منفی دارد.

آشنایی با شاخص قیمت تولید کننده (PPI)

تورم با استفاده از شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) اندازه گیری می شود. CPI تغییرات قیمت کالاها و خدمات را از دیدگاه مصرف کننده در نظر می گیرد. شاخص قیمت تولید کننده (PPI)، اگرچه معمولا نادیده گرفته می شود، می تواند در اندازه گیری نرخ تغییر قیمت نیز مفید باشد. اداره آمار کار (BLS)، هر ماه، داده های PPI را جمع آوری و اعلام می کند. BLS بیان می کند که PPI منعکس کننده میانگین تغییر در یک دوره خاص در قیمت های فروش است که تولیدکنندگان داخلی قادر به فروش کالاها و خدمات خود هستند.

PPI و CPI تقریباً یکسان هستند، با این تفاوت که PPI شامل افزایش قیمت ها از دیدگاه تولیدکننده به جای مصرف کننده است، همانطور که در مورد CPI وجود دارد. اگرچه CPI قیمت‌های نهایی را در رابطه با مصرف‌کنندگان بررسی می‌کند، PPI برمی‌گردد و تغییرات قیمت تولید را که بر تولیدکنندگان تأثیر می‌گذارد، در نظر می‌گیرد. تفاوت بین اندازه‌گیری‌ها تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله مالیات‌های فروش و نشانه‌گذاری روی محصولات در حین عبور از زنجیره تأمین چند سطحی است.

اندازه گیری PPI

مراحل مختلف پردازش مستلزم سه معیار کلیدی PPI است، در حالی که شاخص می تواند بر اساس کالاهای خام، متوسط و نهایی باشد.

• شاخص کالای PPI کالاهای خام را اندازه گیری می کند و هزینه های نوسان مواد ورودی مانند سنگ آهن یا دانه سویا را نشان می دهد.
• شاخص مرحله پردازش PPI تغییرات قیمت کالاها را در اواسط تولید کنترل می‌کند و شامل محصولاتی مانند کاغذ، شکر و چرم می‌شود.
• Core PPI که شامل مبلمان، کفش و لاستیک، در میان سایر محصولات می‌شود، شاخص کالاهای نهایی است و معمولاً همان چیزی است که کارشناسان هنگام ارجاع به شاخص قیمت تولیدکننده منظور می‌کنند.

PPI را می‌توان تحت دسته‌های اندازه‌گیری ورودی/ستانده عمومی نیز درک کرد، که نرخ‌های تغییر قیمت را نشان می‌دهد که مصرف‌کنندگان محصولات خود را با آن خرید و فروش می‌کنند.

هنگام محاسبه PPI، اقلام فرار مانند انرژی و قیمت مواد غذایی بخشی از فرمول اصلی را تشکیل نمی دهند. در حالی که این امر دقت کلی شاخص را کاهش می دهد، قیمت آنها به طور قابل توجهی تحت تاثیر عدم تعادل عرضه و تقاضای زودگذر قرار می گیرد که مقایسه بلندمدت با شاخص را بسیار سخت می کند. خوشبختانه، BLS تغییرات قیمت را برای چندین مورد از این مؤلفه‌های غایب نظارت می‌کند، به این معنی که تحلیلگران می‌توانند ورودی‌های غذا و انرژی را هنگام محاسبه مجدد مقادیر شاخص شامل شوند.

به محض مقایسه تغییرات قیمت با تغییرات موجود در سال 1982، سال پایه مورد استفاده برای شاخص با مقدار 100، ارزش عمومی PPI از طریق میانگین وزنی تعیین می شود. وزن ها به میزان اهمیت اجزا نسبت به سهم آنها در تولید ملی بستگی دارد. به عنوان مثال، بطری های پلاستیکی در مقایسه با چتر وزن بیشتری دارند. مجموع وزن تمام اقلام شامل تا 100٪ است.

در فوریه 2011، BLS از طریق آزمایش شروع به بهبود شاخص مرحله پردازش کرد. در حالی که آنها فقط بر روی نوسانات قیمت کالاهای فرآوری شده و فرآوری نشده تمرکز کردند، به نظارت بر افزایش قیمت خدمات و ساخت و ساز نیز پرداختند.

اهمیت PPI

در کنار داده های بیکاری، تورم اغلب به عنوان شاخصی برای سرمایه گذاران در پیش بینی تأثیر سیاست پولی در نظر گرفته می شود. PPI اصلی، به عنوان یک شاخص CPI برتر، می تواند به روش های مختلف در جهت بهبود تصمیم گیری کار کند. هر بار که تولیدکنندگان با تورم ورودی مواجه می‌شوند، هزینه‌های فزاینده صرف شده توسط خرده‌فروشان احساس می‌شود تا مصرف‌کننده.

علاوه بر این ، PPI نمایی از تورم را ارائه می دهد که از آنچه CPI ارائه می دهد بی نظیر است. در حالی که تغییرات قیمت مصرف کننده بر مصرف کنندگان تأثیر می گذارد ، نظارت بر PPI به آنها کمک می کند تا آنچه را که باعث ایجاد تغییرات CPI می شود ، درک کنند. اگر مثلاً CPI خیلی سریعتر از PPI افزایش یابد ، این می تواند نشان دهد که مسائل علاوه بر تورم می تواند پشت خرده فروشان باشد که قیمت آنها را افزایش می دهد. اما اگر CPI و PPI با هم افزایش یابد ، خرده فروشان فقط ممکن است سعی در حفظ حاشیه های عملیاتی خود داشته باشند.

اقتصاددانان همچنین ممکن است با تماشای شاخص میانی ، حرکت شاخص کالاهای نهایی را پیش بینی کنند. حرکت شاخص میانی ممکن است با بررسی شاخص خام پیش بینی شود. در اصل ، داده های جمع آوری شده از ردیابی شاخص های کاهش دهنده (از مواردی که شامل مواد اولیه هستند) ممکن است برای تعیین افزایش شاخص های هسته استفاده شود. PPI کالاهای نهایی می تواند حرکت احتمالی CPI را پیش بینی کند. در مواقعی که شرکت ها هزینه های ورودی بیشتری دارند ، سرانجام چنین هزینه هایی به مصرف کنندگان منتقل می شود. چنین بنگاه هایی هنگام تحویل به مکان های خرده فروشی ، محصولات نهایی خود را بالاتر می برند. در حالی که شرکت ها در سراسر زنجیره تأمین غالباً هزینه های ورودی خود را محافظت می کنند ، در نهایت قیمت های بیشتری با انقضاء قراردادهای قیمت ثابت تعیین می شود.

پیچیدن

در پایان ، به دنبال روند PPI ، هم مصرف کنندگان و هم برای سرمایه گذاران این امکان را به شما می دهد که از فعالیت تورمی آگاه تر باشند. تورم به اندازه تصادف شدید نیست ، اما می تواند برای سبد هر کسی آسیب برساند.