چگونه سال تولد تجربه نسلی در سرمایه گذاری در بورس را شکل می دهد

یکی از اصول اساسی سرمایه گذاری بلند مدت ، شناخت این است که ، در حالی که ممکن است بازارها بالا و پایین بروند و در کوتاه مدت بی ثبات باشند ، در نهایت نوسانات تمایل دارد که به نرخ رشد مطلوب طولانی مدت برسد. بر این اساس ، خرد متعارف در مواجهه با نوسانات بازار صرفاً سرمایه گذاری و ماندن در این دوره است. البته ، کسانی که در حال نزدیک شدن یا انتقال به بازنشستگی هستند ، باید آگاهی داشته باشند تا سبد خرید را بیش از حد در انتظار بازده به طور متوسط نشان ندهند - پدیده ای که به عنوان دنباله ریسک بازده شناخته می شود - اما تا زمانی که سرمایه گذاران کمی انعطاف پذیر باقی بماننداهداف بازنشستگی آنها و صرفاً محافظه کارانه هزینه می کند ، این دنباله ریسک بازگشت به طور کلی قابل مدیریت است.

با این حال ، این واقعیت که سرمایه گذاران در بیشتر موارد به سادگی باید هر آنچه را که بازار به بازار می دهد بپذیرند-و در هر دنباله ای که برای آنها فراهم می کند-به این معنی است که نسل های مختلف سرمایه گذاران ممکن است تجربیات قابل توجهی متفاوت با سرمایه گذاری طولانی مدت داشته باشند که فقط بر اساس هر اتفاقی بیفتددر طول دنباله سرمایه گذاری خاص خود و "کارتهای سرمایه گذاری" که به آنها رسیدگی می شود رخ می دهد.

به نوبه خود ، این اثر بیشتر با این واقعیت تقویت می شود که تجربیات سرمایه گذاری اولیه اغلب یک عمر رفتار سرمایه گذاری را شکل می دهد - از بومرهای کودک که بازده بازار مطلوب را همزمان با ظهور 401 (k) تجربه کرده و در سالهای دشوار خود با بازارها گیر کرده اند، به اواخر ژنرال X'ers و Millennials که مجبور شده اند به همان اندازه یک دهه یا بیشتر صبر کنند تا ببینند بازارها از جایی که شروع به سرمایه گذاری می کنند ، بهبود می یابند (با شروع سرمایه گذاری به تجربه نسل گمشده سرمایه گذاران پس از اینافسردگی بزرگ که هرگز پس از تجربه زخم در تصادف سال 1929 و بهبودی آهسته آن در دوران رکود بزرگ به سهام بازگشت. و در حقیقت ، حجم فزاینده ای از داده های مربوط به رفتار سرمایه گذار نشان می دهد که سرمایه گذاران جوان در واقع نسبت به بازارهای سهام و سرمایه گذاری بلند مدت بسیار تردید دارند ... چالشی که ممکن است لزوماً خود را حتی با بهبود بازار معکوس نکند (دقیقاً مانند بازار گاو نراز دهه 1950 و 60 لزوماً سرمایه گذاران دوره افسردگی را به دست نیاورد).

این واقعیت که زمان نسلی بزرگسالی جوان-و بازده بازار که همزمان با آن است-ممکن است چنین تأثیر رفتاری طولانی مدت داشته باشد ، به ویژه خود مشاوران مالی نیز گسترش می یابد ، زیرا مشاوران Baby Boomer در اوایل دهه 60 امروز شاهد بازار گاو نر خشمگین بودندبرای 20 سال اول ساختن مشاغل خود ، در حالی که ژنرال X X و مشاوران قدیمی هزاره ، فقط باید 10-15 سال صبر کنند تا ببینند بازارها به جایی که اولین مشتری خود را سرمایه گذاری کرده اند ، بهبود می یابند! کدام یک از این سؤال را ایجاد می کند که آیا نگرش مشاور در مورد ارزش مدیریت سرمایه گذاری و بحث فعال در مقابل منفعل نیز ممکن است با تجربه نسلی مشاور و زمان زمانی که برای شروع کار مشاور خود اتفاق افتاده است ، به شدت شکل بگیرد؟

در نهایت ، با این حال ، نکته اصلی صرفاً تشخیص این است که سال تولد صرف در واقع ممکن است مسئول بخش بسیار گسترده تری از رفتار و تجربه سرمایه گذاری در طول زندگی ما باشد از آنچه معمولاً تصدیق می شود. همانطور که حتی اگر یک نمونه کارها طولانی مدت بتوانند از نظر ریاضی تقریباً از هر دنباله ای از بازده بهبود یابند ، به این معنی نیست که نسل خاصی از سرمایه گذاران-و مشاوران-بر اساس هر تجربه ای که در اوایل سال انجام می شود ، این کار را انجام می دهند. آنها را در سالهای سازنده خود به آنها بدهید؟

نویسنده: مایکل کیتس

مایکل کیتس رئیس استراتژی برنامه ریزی در ثروت استراتژیک باکینگهام ، یک ارائه دهنده خدمات مدیریت ثروت در دست است که از هزاران مشاور مالی مستقل پشتیبانی می کند.

علاوه بر این ، وی از بنیانگذاران شبکه برنامه ریزی XY ، AdventPay ، FPPathfinder و استخدام برنامه ریز جدید ، سردبیر سابق مجله برنامه ریزی مالی ، میزبان پادکست موفقیت مشاور مالی و ناشر The Poolal است. نمای برنامه ریزی مالی صنعت Nerd از طریق وب سایت خود kitces. com ، اختصاص داده شده به پیشرفت دانش در برنامه ریزی مالی. در سال 2010 ، مایکل با یکی از جوایز "قلب برنامه ریزی مالی" FPA به دلیل فداکاری و کار خود در پیشبرد این حرفه شناخته شد.

تأثیر توالی بازده بر پس انداز و رفتار سرمایه گذاری

خاصیت قابل ملاحظه ضرب به این معنی است که نتیجه ضرب چندین عدد با هم صرف نظر از نظمی که ضرب در آن رخ می دهد یکسان است. بنابراین چرا 3 x 5 x 10 (که به 15 10 10 = 150 ساده می شود) همان مقدار 10 5 5 x 3 است (که به 50 x 3 = 150 ساده می شود).

و همین امر در مورد بازده سرمایه گذاری نیز صادق است. دنباله ای از +20٪، +10٪، و-20٪ همان نرخ رشد تجمعی 5. 6٪ و ارزش خالص نهایی را به عنوا ن-20٪، + 10٪، و +20٪ تولید می کند (از لحاظ فنی حاصل ضرب 1. 2 x 1. 1 x0. 8 = 1. 056). به عبارت دیگر، در سرمایه گذاری فرقی نمی کند که بازدهی خوب در ابتدا باشد یا در پایان، نتیجه نهایی یکسان است.

با این حال، این خاصیت جابجایی ضرب تنها زمانی برقرار است که هر مرحله (هر بازگشت) به طور مساوی وزن شود. این بدان معناست که هنگامی که جریان‌های نقدی در داخل یا خارج از پرتفولیو اتفاق می‌افتد - به عنوان مثال، برای کسانی که مشارکت‌های مستمر دارند یا توزیع‌های مستمر را انجام می‌دهند - هنگام محاسبه بازده دلاری واقعی، ریسک «توالی بازده» ظاهر می‌شود. زیرا بازنشسته‌ای که برداشت‌های مداوم انجام می‌دهد و زودتر بازدهی بدی دریافت می‌کند، ممکن است قبل از اینکه بازده خوب در بلندمدت به میانگین برسد، پولش تمام شود. و به طور مشابه، انباشته‌ای که هنوز در حال پس‌انداز است، در سال‌های اولیه تحت تأثیر بازار نزولی قرار نمی‌گیرد – زمانی که هنوز مقدار زیادی پس‌انداز وجود ندارد – اما می‌تواند تحت تأثیر افت بازار در دهه آخر منتهی بهبازنشستگی.

زیرا واقعیت این است که در آن "منطقه قرمز بازنشستگی" خطر - دهه منتهی به بازنشستگی و طی 10 تا 15 سال اول بازنشستگی - زمانی است که اندازه پورتفولیوی خود بزرگ‌ترین است و بیشترین تأثیر را دارد. افت بازار بد موقعدر مقابل، بازارهای نزولی در سال‌های آخر بازنشستگی کمتر مشکل‌ساز هستند (زیرا به هر حال افق زمانی زیادی برای رشد باقی نمانده است)، و همچنین بازار نزولی در آغاز سفر یک پس‌انداز جوان تأثیرگذار نیست (زیرا واقعیت این است کهدر سال‌های اولیه، این که آیا و چه مقدار پس‌انداز می‌شود تأثیر بسیار بیشتری نسبت به رشد موجودی حساب هنوز کوچک دارد).

با این حال ، ریاضیات پس انداز و سرمایه گذاری برای بازنشستگی برابر با تجربه روانشناختی انجام این کار نیست. به ویژه ، پس اندازهای جوان که برای اولین بار در حال یادگیری و تجربه سرمایه گذاری هستند - و تجربه سرمایه گذاری بدی دارند - ممکن است به طور بالقوه تا جایی که مایل به سرمایه گذاری در آینده نباشند ، زخم شوند. از این گذشته ، علی رغم دستاوردهای چشمگیر بازار سهام در دهه 50 و 1960 پس از جنگ جهانی دوم ، بخش بزرگی از آمریکایی ها که در دوران افسردگی بزرگ به وجود آمده بودند ، هرگز شرکت نکردند ، زیرا زخم های اولیه ضررهای بازار را تجربه کردند (یا از طریق رسانه های عمومی ،از طریق سرمایه گذاری خود ، یا از خانواده و آشنایان).

و اکنون محققان می دانند که هزاره ها به دلیل بحران مالی بدبختی که در سالهای اولیه سازنده آنها رخ داده است ، ممکن است به همین ترتیب "نسل از دست رفته" با انباشت ثروت عقب مانده تبدیل شود. به عبارت دیگر ، از نظر ریاضی ، کسانی که بازده خوبی در بازار را تجربه می کنند ، باید برای بازنشستگی کمتر سرمایه گذاری کنند (زیرا دارایی های آنها به معنای واقعی کلمه در حال رشد است) در حالی که کسانی که بازده بد را تجربه می کنند ، برای جلب توجه باید بیشتر پس انداز کنند. اما در واقعیت ، کسانی که در سالهای اولیه بازده خوبی را تجربه می کنند ، تمایل به صرفه جویی بیشتر دارند ، احساس می کنند که به خاطر رفتار پس انداز خوب خود ، پاداش می گیرند ، در حالی که کسانی که بازده های بدی را تجربه می کنند ، کمتری صرفه جویی می کنند یا سرمایه گذاری را ترک می کنند و نه صرفه جویی در هزینه بیشتر!

وابستگی مسیر (نسلی) ایجاد ثروت

دلیل اینکه تأثیر توالی بازگشت هنگام در نظر گرفتن مسیر پس انداز ، سرمایه گذاری و ایجاد ثروت بسیار مهم است ، این است که بزرگترین محرک توالی برگشتی به سادگی بازده بازار است که فراتر از کنترل هر سرمایه گذار فردی استوادمطمئناً رفتار سرمایه گذاری "بد" و زمان بندی ضعیف بازار می تواند نتایج را بدتر کند ، اما بیشتر عدم اطمینان ناشی از نوسانات و توالی ناشناخته بازده است که توسط خود بازار تحویل داده می شود. این بدان معناست که وقتی کسی اتفاق می افتد که پس انداز و سرمایه گذاری را آغاز کند - صرفاً در نتیجه زمانی که اتفاق می افتد وارد بزرگسالی می شوند و قادر به پس انداز و سرمایه گذاری می شوند - می تواند تأثیر شگفت آور بزرگی در مسیر ایجاد ثروت داشته باشد.

به عنوان مثال ، مسیرهای نسبی نسل های مختلف فعلی سرمایه گذاران را در نظر بگیرید. طبق خطوط تقسیم جمعیتی استاندارد ، نسل های فعلی سرمایه گذاران شامل Baby Boomers (متولد 1946 تا 1964) ، Gen X'ers (متولد 1965 تا 1980) و Millennials (متولد 1981 تا 1997).. یا با گذشت بی وقفه ، ژنرال X'ers در مراحل اوج خانواده خود (اواخر دهه 30 تا اوایل دهه 50) ، و هزاره ها هنوز شغل و خانواده خود را شروع می کنند (اوایل دهه 20 تا اواخر دهه 30) - همه آنها در مرحله پس انداز اولیه بزرگسالی در مقطعی شروع شدندوادو همانطور که معلوم است ، در نقاط شروع بسیار متفاوت.

به طور خاص ، نمودار زیر مسیر ثروت را در 10 سال اول بزرگسالی (از 22 تا 32 سالگی) برای نسل های مختلف نشان می دهد (و از آنجابهتر است تجربیات نسبی سرمایه گذاری اولیه خود را جدا کنید).

همانطور که نتایج به وضوح نشان می دهد ، در مسیرهای بازار در سالهای سازنده بزرگسالان از یک نسل به نسل دیگر تفاوت مادی وجود دارد. البته واقعیت این است که برای بومرهای اولیه کودک در دهه 1970 ، سرمایه گذاری در بورس به اندازه یک مسیر پس انداز برای بازنشستگی رایج نبود ، زیرا IRA فقط در سال 1974 ایجاد شده بود (با محدودیت 1500 دلار در آن زمان) ، و توانایی ارائه یک طرح 401 (k) تا سال 1978 به کد درآمد داخلی اضافه نشده است (و پس از صدور آیین نامه IRS در سال 1981 ، تا سال 1982 در شرکت های آمریکایی اجرا نمی شد). بنابراین ، در عمل ، بیشتر بومرهای اولیه کودک همزمان با بومرهای بعدی ، پس انداز حساب های بازنشستگی را شروع کردند.

اهمیت این زمان بندی این است که در عمل ، واقعاً دو زیر مجموعه از سرمایه گذاران نسلی وجود دارد ، با تجربیات سرمایه گذاری اولیه به شدت متفاوت-Baby Boomers که از دهه 1980 به همراه ژنرال X'ers که در دهه 1990 شروع به کار کردند و یکتجربه اولیه عالی ، برخلاف اواخر ژنرال X'ers و هزاره های اولیه که در سالهای منتهی به سقوط فناوری و بحران مالی شروع به کار کردند و یک دهه اول وحشتناک برای سرمایه گذار داشتند.(در حالی که اواخر هزاره ها فقط صرفه جویی کرده اند ، این بدان معنی است که خیلی زود گفتن است.)

البته ، همانطور که قبلاً نیز اشاره شد ، واقعیت این است که در دراز مدت ، کسانی که پس انداز برای بازنشستگی از نظر ریاضی بیشتر تحت تأثیر نوسانات بازار در سالهای بعد از سالهای اولیه قرار می گیرند. با این وجود ، مسیر اولیه صرفه جویی و جمع آوری تأثیر قابل توجهی در "مسیر" کلی که سرمایه گذاران در کل عمر خود دنبال می کنند ، دارد.

این اثر بیشتر با این واقعیت تقویت می شود که وقتی آینده در نهایت مشخص نیست ، ما انسان هنوز تمایل به طرح گذشته (اخیر) داریم. این بدان معناست که برای بومرهای کودک که در نهایت در دهه پایانی که منجر به بازنشستگی می شوند - به طور بالقوه تاریخ بازنشستگی مورد نظر خود را به تأخیر می اندازند - تا زمانی که به آنجا رسیدند ، آنها در حال حاضر احساسات و دیدگاههای بسیار مثبتی نسبت به بازارها و سرمایه گذاری و "ایمان" دارند. که هر سکسکه بازار به زودی بهبود می یابد (به لطف همه آنچه قبلاً ایجاد شده بود). در حالی که برای نسل های جوان ، تنها تجربه آنها در زمینه سرمایه گذاری تا حد زیادی منفی بوده است ، این بدان معناست که حتی اگر در نهایت در دراز مدت با بازده های آینده بهتر کار کند که میانگین آن است ... برای فعلاً ، چشم انداز فقط نسبت به نسل های قبلی افسرده کننده است!

همانطور که نمودار بالا نشان می دهد ، با فرض پس انداز مداوم 250 دلار در ماه برای یک باتری زودهنگام (3000 دلار در سال) ، نسل های مختلف مسیر قابل توجهی متفاوت را در پیگیری پس انداز بازنشستگی تجربه کرده اند ، در حالی که Baby Boomers از ابتدا پیش می رود و سپس بیشتر موشک می شودپیش رو در دهه دوم انباشت ، در حالی که اوایل X'ers شروع خوبی داشت اما در اواسط راه افتاد و فقط به سختی در حال جلب توجه است ، و اواخر ژنرال X'ers و Millennials هنوز هم در تلاش هستند تا حتی به کار خود ادامه دهند و از قبل عقب مانده اند.

البته واقعیت این است که بازده بهتر بازار آینده برای اواخر ژنرال X و Millennials ممکن است در نهایت به آنها کمک کند تا به همان بازده بلند مدت مانند Boomers بپردازند. اما تا کنون ، تجربه آنها این است که Baby Boomers و Gen X'ers شروع خوبی داشتند و به سادگی امیدوار هستند که به بازده های بیشتری از سالهای اولیه خود برگردند ... در حالی که اواخر ژنرال X'ers و Millennials هزینه کرده اندکل سالهای سازنده آنها که بازارهای عمدتا منفی و جانبی را تجربه می کنند.

در واقع، این پدیده زمان‌بندی ممکن است به توضیح اینکه چرا ژنرال ایکس‌ها خیلی مشتاق بودند سرمایه‌گذاری در بازارها را برای دنبال کردن املاک و مستغلات در دهه 2000 کنار بگذارند (که متأسفانه برای آنها خوب نبود، کمک کند، زیرا X'ersبزرگترین کاهش در ارزش سهام خانگی در طول بحران مالی!)، و به طور مشابه چرا Millennials بسیار مستعد سرمایه گذاری در جایگزین هایی مانند بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال (که متأسفانه اخیراً برای آنها خوب نبوده است!).

پیامدها برای سرمایه گذاران نسلی (و مشاوران)

این اثر متناقض که بازده سرمایه بد باید (از نظر ریاضی) باعث شود سرمایه‌گذاران بخواهند و نیاز به پس‌انداز بیشتری برای بازنشستگی داشته باشند، اما از نظر رفتاری تمایل به کاهش سرمایه‌گذاری دارد (زیرا پس‌انداز در زمانی که بازدهی بد است، بازدهی کمتری به همراه دارد) می‌تواند چالش‌های مهمی را برای کمک به پس‌اندازها برای انباشته شدن به سمت بازنشستگی ایجاد کند..

مفهوم این امر از منظر رفتاری این است که در بهترین حالت، جوانان جوان ممکن است نیاز به معرفی تدریجی به بازارها و سرمایه‌گذاری تدریجی داشته باشند - به جای رویکرد «سنتی» که فرض می‌شود باید به‌دلیل افق زمانی طولانی‌ترشان، بیشترین سرمایه‌گذاری را داشته باشند.، بدون توجه به تأثیر رفتاری که ممکن است در صورت بازدهی ضعیف بازار در سال های اولیه رخ دهد. به عبارت دیگر، صرفاً به این دلیل که سرمایه‌گذاران جوان می‌توانند (براساس افق زمانی خود) ریسک کنند، به این معنی نیست که باید ریسک کنند، به‌ویژه اگر خطر آسیب دیدن رفتار سرمایه‌گذاری آنها برای مادام العمر بر اساس عوامل کاملاً خارج از کنترل را داشته باشد (هر بازدهی که اتفاق بیفتد. بازار در سال‌های پس‌انداز خاص خود، مورد استفاده قرار گیرد).

و به ویژه، خود مشاوران مالی لزوماً از این تأثیرات رفتاری در مورد نحوه تجربه بازده بازار سهام در سال‌های اولیه شکل‌گیری حرفه‌ای خود مصون نیستند. به‌عنوان یک ژنرال اخیر X'er، 13 سال طول کشید تا S& P 500 به سطوحی برسد که من کارم را شروع کردم و نزدیک به 16 سال طول کشید تا نزدک بهبود یابد. اگر بیش از یک دهه است که سرمایه‌گذاری‌ها را به مشتریان توصیه کرده‌اید و قیمت‌ها هنوز نسبت به مشتری اولتان پایین‌تر است، سخت است که تحت تأثیر این سرمایه‌گذاری قرار نگیرید تا هر یک از این توصیه‌ها را در نظر بگیرید که مشتریان چقدر باید پس‌انداز کنند و چقدر تهاجمی باید داشته باشند. باشد یا بهترین رویکرد سرمایه گذاری برای دستیابی به بازده بلندمدت (یعنی بحث فعال در مقابل منفعل).

بر این اساس ، راه دیگر برای بررسی مسیرهای مبتنی بر سن (مبتنی بر نسل) برای سرمایه گذاران ، تأمل در مسیری است که مشاوران در مشاغل خود تجربه کرده اند ، و اینکه چگونه ممکن است نگرش خود مشاور را در مورد سرمایه گذاری شکل دهد. به عنوان مثال ، یک مشاور Baby Boomer امروز در اوایل دهه 60 فعالیت مشاور خود را در اواخر دهه 1970 آغاز می کرد ، جایی که پس از یک سکسکه کوتاه اولیه ، بازارها تا حد زیادی برای قسمت بهتر 20 سال مستقیماً بالا رفتند (که در طی آن آنها بخش عمده ای از آنها ساختنداز حرفه و پایگاه مشتری آنها) ، و مشاوران در دهه 50 هنوز حداقل یک دهه از بازده مثبت (از اواخر دهه 1980) لذت می بردند ، اما کسانی که در دهه 40 خود فقط چند سال بازده خوب قبل از سقوط فناوری و مشاوران داشتنددر دهه 30 خود به طور مشابه در مواجهه با بحران مالی آغاز شد.

با این حال ، نکته آخر این است که تشخیص دهیم که تجربیات ما در بزرگسالی ما می تواند نگرش های ما را برای بقیه زندگی ما شکل دهد - از جمله (و به ویژه) وقتی در مورد تجربیات ما با سرمایه گذاری به وجود می آید. به جز این که معلوم است ، بزرگترین تعیین کننده تجربیات سرمایه گذاری در بزرگسالی ما صرفاً "آنچه بازار ارائه می دهد" است ، که تقریباً کاملاً فراتر از کنترل سرمایه گذار فردی است. و این واقعیت که همه در یک سن/مرحله مشابه تجربه بازده بازار مشابهی را تجربه می کنند - هرچه بازار ارائه می دهد - به این معنی است که گروه های نسلی و گروه های برخی از سرمایه گذاران و مشاوران می توانند با دیدگاه های قابل توجهی متفاوت در مورد بازارها به پایان برسند و به سادگی به واسطه آنها سرمایه گذاری کنند. سال تولد و با این حال اتفاق افتاد که به چرخه گاو و خرس بازار بپردازیم.

یا به سادگی بیان شده - آیا سالی است که در آن اتفاق می افتد که در واقع مسئول بخش بسیار زیادی از رفتار و تجربه سرمایه گذاری در طول زندگی ما از آنچه معمولاً تصدیق می شود ، مسئول است؟

خب چی فکر می کنی؟آیا گروه های مختلف سنی و نسل ها بر اساس تجربیات سرمایه گذاری در بزرگسالی اولیه ، سرمایه گذاری های مختلف را متفاوت می کنند؟آیا این امر باید به روشی که ما در مورد سرمایه گذاری فکر می کنیم (و به ویژه معرفی سرمایه گذاری به سرمایه گذاران جوان در اوایل بزرگسالی) تأثیر بگذارد؟