تعریف قرارداد آتی: انواع، مکانیک و موارد استفاده در تجارت

آدام هیز، دکترای CFA، یک نویسنده مالی با بیش از 15 سال تجربه در وال استریت به عنوان معامله گر مشتقات است. آدام علاوه بر تخصص گسترده اش در تجارت مشتقه، در اقتصاد و امور مالی رفتاری متخصص است. آدام فوق لیسانس خود را در اقتصاد از مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی و دکترای خود را دریافت کرد. از دانشگاه ویسکانسین مدیسون در جامعه شناسی. او دارای منشور CFA و همچنین دارای مجوزهای سری 7، 55 و 63 FINRA است. او در حال حاضر در دانشگاه عبری اورشلیم به تحقیق و تدریس جامعه شناسی اقتصادی و مطالعات اجتماعی مالی می پردازد.

چارلز یک متخصص و مدرس بازار سرمایه در سطح ملی است که بیش از 30 سال تجربه در توسعه برنامه های آموزشی عمیق برای متخصصان مالی در حال رشد دارد. چارلز در تعدادی از موسسات از جمله گلدمن ساکس، مورگان استنلی، سوسیته جنرال و بسیاری دیگر تدریس کرده است.

Skylar Clarine یک حقیقت سنج و متخصص در امور مالی شخصی با طیف وسیعی از تجربیات از جمله فناوری دامپزشکی و مطالعات فیلم است.

Investopedia / ژول گارسیا

قرارداد آتی چیست؟

قرارداد آتی یک توافق قانونی برای خرید یا فروش یک دارایی کالایی خاص یا اوراق بهادار با قیمت از پیش تعیین شده در زمان مشخصی در آینده است. قراردادهای آتی از نظر کیفیت و کمیت استاندارد شده اند تا تجارت در بورس آتی تسهیل شود.

خریدار قرارداد آتی متعهد به خرید و دریافت دارایی پایه در زمان انقضای قرارداد آتی است. فروشنده قرارداد آتی متعهد به تهیه و تحویل دارایی پایه در تاریخ انقضا می شود.

خوراکی های کلیدی

• قراردادهای آتی مشتقات مالی هستند که خریدار را ملزم به خرید برخی از دارایی های پایه (یا فروشنده برای فروش آن دارایی) در قیمت و تاریخ از پیش تعیین شده آتی می کند.
• یک قرارداد آتی به سرمایه گذار اجازه می دهد تا با استفاده از اهرم، در مورد جهت یک اوراق بهادار، کالا یا ابزار مالی، چه بلند و چه کوتاه، حدس بزند.
• معاملات آتی نیز اغلب برای محافظت از حرکت قیمت دارایی پایه برای کمک به جلوگیری از زیان ناشی از تغییرات نامطلوب قیمت استفاده می شود.
• قراردادهای آتی قابل معامله برای تقریباً هر کالایی که قابل تصور است، مانند غلات، دام، انرژی، ارزها و حتی اوراق بهادار وجود دارد.
• در ایالات متحده، قراردادهای آتی توسط کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) تنظیم می شود.

قراردادهای آتی چگونه کار می کنند؟

درک قراردادهای آتی

قراردادهای آتی، قراردادهای مالی مشتقه ای هستند که طرفین را ملزم به معامله یک دارایی در تاریخ و قیمت آتی از پیش تعیین شده می کند. در اینجا، خریدار باید بدون توجه به قیمت فعلی بازار در تاریخ انقضا، دارایی پایه را به قیمت تعیین شده خریداری کند یا فروشنده باید دارایی پایه را بفروشد.

دارایی های اساسی شامل کالاهای فیزیکی یا سایر ابزارهای مالی است. قراردادهای آتی مقدار دارایی پایه را به تفصیل بیان می کنند و برای تسهیل تجارت در بورس آتی استاندارد شده اند. از معاملات آتی می توان برای پوشش ریسک یا سفته بازی استفاده کرد.

"قرارداد معاملات آتی" و "آینده" به همان چیز اشاره می کنند. به عنوان مثال ، شما ممکن است بشنوید که کسی می گوید آینده نفتی خریداری کرده است ، این به معنای همان قرارداد آتی نفت است. وقتی شخصی می گوید "قرارداد آتی" ، آنها به طور معمول به نوع خاصی از آینده ، مانند نفت ، طلا ، اوراق قرضه یا آینده شاخص S&P 500 مراجعه می کنند. قراردادهای آتی همچنین یکی از مستقیم ترین راه های سرمایه گذاری در نفت است. اصطلاح "آینده" عمومی تر است ، و اغلب برای اشاره به کل بازار استفاده می شود ، مانند "آنها یک معامله گر آینده هستند".

قراردادهای آتی بر خلاف قراردادهای رو به جلو ، استاندارد شده است. رو به جلو انواع مشابهی از توافق نامه هایی است که در حال حاضر در قیمت آینده قفل می شوند ، اما رو به جلو بدون نسخه (OTC) معامله می شوند و شرایط قابل تنظیم دارند که بین همتایان به دست می آیند. از طرف دیگر ، قراردادهای آتی هر یک از شرایط یکسان را بدون در نظر گرفتن طرف مقابل خواهند داشت.

استفاده از قراردادهای آتی

قراردادهای آتی توسط دو دسته از شرکت کنندگان در بازار استفاده می شود: Hedgers و دلالان.

پرچین

تولیدکنندگان یا خریداران یک پرچین دارایی زیربنایی یا تضمین قیمت فروخته شده یا خریداری کالا. آنها از قراردادهای آتی برای اطمینان از داشتن خریدار و قیمت رضایت بخش استفاده می کنند و در برابر هرگونه تغییر در بازار محافظت می کنند.

یک تولید کننده نفت باید روغن خود را بفروشد. آنها ممکن است از قراردادهای آتی برای قفل کردن قیمتی که در آن می فروشند استفاده کنند و سپس هنگام انقضای قرارداد آتی ، روغن را به خریدار تحویل دهند. به همین ترتیب ، یک شرکت تولیدی ممکن است برای ساخت ابزارک نیاز به روغن داشته باشد. از آنجا که آنها دوست دارند برنامه ریزی کنند و همیشه در هر ماه نفت داشته باشند ، آنها نیز ممکن است از قراردادهای آتی استفاده کنند. به این ترتیب آنها از قبل قیمت آنها را برای نفت (قیمت قرارداد آتی) می دانند و می دانند که پس از اتمام قرارداد ، تحویل نفت را تحویل می گیرند.

سفته بازان

از آنجا که بسیاری از قیمت های کالا در الگوهای قابل پیش بینی حرکت می کنند ، می توان با معاملات معاملات آتی سودآوری کرد ، حتی اگر کسی علاقه مستقیمی به کالای اساسی نداشته باشد. معامله گران و مدیران صندوق از آینده برای شرط بندی در قیمت دارایی اساسی استفاده می کنند.

به عنوان مثال ، اگر انتظار داشته باشد قیمت دانه قبل از تاریخ تحویل افزایش یابد ، ممکن است یک معامله گر آینده دانه را خریداری کند. هرگونه تغییر غیر منتظره در آب و هوا یا شرایط رو به رشد ممکن است باعث افزایش یا کاهش قیمت آتی شود.

انواع قراردادهای آتی

از قراردادهای آتی می توان برای تعیین قیمت ها بر روی هر نوع کالا یا دارایی استفاده کرد ، تا زمانی که بازار کافی برای آن وجود داشته باشد. برخی از انواع متداول معاملات آتی در زیر آمده است:

• آینده کشاورزی: این قراردادهای اصلی آینده در بازارهایی مانند بورس کالای شیکاگو بود. علاوه بر معاملات آتی دانه ، قراردادهای آتی قابل معامله در الیاف (مانند پنبه) ، چوب ، شیر ، قهوه ، شکر و حتی دام وجود دارد.
• آینده انرژی: اینها در معرض رایج ترین سوخت ها و محصولات انرژی مانند نفت خام و گاز طبیعی قرار می گیرند.
• آینده فلزی: این قراردادها در فلزات صنعتی مانند طلا ، فولاد و مس تجارت می کنند.
• معاملات آینده ارز: این قراردادها در معرض تغییرات در نرخ ارز و نرخ بهره ارزهای مختلف ملی قرار دارند.
• آینده مالی: قراردادهایی که در آینده ارزش یک امنیت یا شاخص را تجارت می کنند. به عنوان مثال ، آینده برای شاخص های S&P 500 و NASDAQ وجود دارد. همچنین آینده هایی برای محصولات بدهی مانند اوراق بهادار خزانه داری وجود دارد.

قرارداد آتی در مقابل قرارداد رو به جلو

قرارداد آتی شبیه به قرارداد آتی است که در آن خریدار و فروشنده توافق می کنند قیمت و مقدار محصول را برای تحویل در تاریخ بعدی تعیین کنند. هر دو نوع قرارداد را می توان برای سفته بازی و همچنین پوشش ریسک استفاده کرد.

با این حال، تفاوت های مهمی نیز وجود دارد. در حالی که یک قرارداد آتی یک قرارداد استاندارد است که می تواند در بورس معامله شود، یک قرارداد آتی صرفاً یک قرارداد خصوصی بین خریدار و فروشنده است. در حالی که امکان داد و ستد فوروارد در بازارهای فرابورس وجود دارد، اما این بازارها مقررات کمتری دارند و برای سرمایه گذاران خرده دسترسی کمتری دارند. این به این معنی است که فرصت های بیشتری برای سفارشی کردن قرارداد پیش رو با توجه به نیازهای خریدار و فروشنده وجود دارد.

مکانیک یک قرارداد آتی

تصور کنید یک تولیدکننده نفت قصد دارد در سال آینده یک میلیون بشکه نفت تولید کند. 12 ماه دیگر آماده تحویل می شود. فرض کنید قیمت فعلی 75 دلار در هر بشکه باشد. تولیدکننده می تواند نفت را تولید کند و سپس آن را به قیمت فعلی بازار یک سال از امروز بفروشد.

با توجه به نوسانات قیمت نفت، قیمت بازار در آن زمان می تواند بسیار متفاوت از قیمت فعلی باشد. اگر تولیدکننده نفت فکر می‌کند که نفت در یک سال آینده بالاتر خواهد رفت، ممکن است تصمیم بگیرند که قیمت را در حال حاضر قفل نکنند. اما، اگر آنها فکر می کنند 75 دلار قیمت خوبی است، می توانند با عقد قرارداد آتی، قیمت فروش تضمین شده را قفل کنند.

یک مدل ریاضی برای قیمت‌گذاری معاملات آتی استفاده می‌شود که قیمت لحظه‌ای فعلی، نرخ بازده بدون ریسک، زمان سررسید، هزینه‌های ذخیره‌سازی، سود سهام، بازده سود سهام و بازده تسهیلات را در نظر می‌گیرد. فرض کنید قیمت قراردادهای آتی یک ساله نفت ۷۸ دلار در هر بشکه باشد. با انعقاد این قرارداد، تولیدکننده در یک سال متعهد به تحویل یک میلیون بشکه نفت و دریافت 78 میلیون دلار تضمینی می شود. قیمت 78 دلار به ازای هر بشکه صرف نظر از اینکه قیمت‌های بازار نقدی در آن زمان کجا هستند، دریافت می‌شود.

قراردادها استاندارد شده است. به عنوان مثال، یک قرارداد نفتی در بورس کالای شیکاگو (CME) برای 1000 بشکه نفت است. بنابراین، اگر کسی بخواهد قیمت 100000 بشکه نفت (فروش یا خرید) را قفل کند، باید 100 قرارداد خرید/فروش کند. برای تعیین قیمت یک میلیون بشکه نفت / آنها باید 1000 قرارداد بخرند / بفروشند.

بازارهای آتی توسط کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) تنظیم می شود. CFTC یک آژانس فدرال است که توسط کنگره در سال 1974 برای اطمینان از یکپارچگی قیمت‌گذاری بازار آتی، از جمله جلوگیری از شیوه‌های معاملاتی سوءاستفاده‌کننده، تقلب، و تنظیم شرکت‌های کارگزاری درگیر در معاملات آتی ایجاد شد.

قراردادهای آتی معاملاتی

معامله گران خرده فروشی و مدیران سبد سهام علاقه ای به تحویل یا دریافت دارایی پایه ندارند. یک تاجر خرده‌فروشی نیاز چندانی به دریافت 1000 بشکه نفت ندارد، اما ممکن است علاقه‌مند به کسب سود از حرکت قیمت نفت باشد.

قراردادهای آتی را می توان صرفاً برای سود معامله کرد، تا زمانی که معامله قبل از انقضا بسته شود. بسیاری از قراردادهای آتی در سومین جمعه ماه منقضی می شوند، اما قراردادها متفاوت هستند، بنابراین قبل از معامله، مشخصات قراردادها را بررسی کنید.

به عنوان مثال ، در ژانویه است و قراردادهای آوریل با 55 دلار معامله می شوند. اگر یک معامله گر معتقد باشد که قیمت نفت قبل از انقضای قرارداد در ماه آوریل افزایش می یابد ، می توانند این قرارداد را با قیمت 55 دلار خریداری کنند. این امر به آنها کنترل 1000 بشکه نفت می دهد. آنها لازم نیست 55،000 دلار (55 1000 دلار بشکه) برای این امتیاز بپردازند. در عوض ، کارگزار فقط برای هر قرارداد فقط به یک پرداخت اولیه اولیه نیاز دارد ، به طور معمول چند هزار دلار.

سود یا از دست دادن موقعیت در حساب در حال نوسان است زیرا قیمت قرارداد آتی حرکت می کند. اگر این ضرر خیلی بزرگ شود ، کارگزار از معامله گر می خواهد که پول بیشتری را برای تأمین ضرر واریز کند. به این حاشیه تعمیر و نگهداری گفته می شود.

سود یا ضرر نهایی تجارت هنگام بسته شدن تجارت محقق می شود. در این حالت ، اگر خریدار قرارداد 60 دلار را بفروشد ، آنها 5000 دلار ((60 تا 55 دلار) x 1000) می گیرند. از طرف دیگر ، اگر قیمت به 50 دلار کاهش یابد و موقعیت را در آنجا ببندد ، 5000 دلار از دست می دهند. به عنوان مثال ، در ژانویه است و قراردادهای آوریل با 55 دلار معامله می شوند. اگر یک معامله گر معتقد باشد که قیمت نفت قبل از انقضای قرارداد در ماه آوریل افزایش می یابد ، می توانند این قرارداد را با قیمت 55 دلار خریداری کنند. این امر به آنها کنترل 1000 بشکه نفت می دهد. آنها لازم نیست 55،000 دلار (55 1000 دلار بشکه) برای این امتیاز بپردازند. در عوض ، کارگزار فقط برای هر قرارداد فقط به یک پرداخت اولیه اولیه نیاز دارد ، به طور معمول چند هزار دلار.